Пачнем з таго, што любыя веды карысныя для разумення, каб пазнаць сябе і сэнс быцця, каб выбраць адзіна дакладную і самую важную мэту ўсяго зямнога жыцця. Калі кажу пра неабходныя веды для развіцця на шляху да збаўлення, то не маю на ўвазе ерасі і пустыя веды — тыя, якія цягнуць уніз праз недасканаласць у праўдзе сказанага і пачутага, тых ведаў, якія звонку могуць здавацца цікавымі, а ўнутры несці толькі марнаванне часу. Устае пытанне: як разабрацца, дзе чорнае, а дзе белае? Якія веды накіроўваюць да духоўнага росту, а якія разбураюць чалавечую сутнасць? Якое вучэнне натхняе спажываць яшчэ больш духоўнай ежы, а якое пазнанне разбурае ўнутраны свет? Адказ на паверхні — трэба толькі, разумеючы адказнасць за атрыманыя веды, з падзякай зрабіць правільны выбар. Адзінаверны… Уладкавацца на працу да Бога, да Таго, Хто мае ўладу дараваць, Хто ёсць абсалютнае дабро! Той, хто заклікае ў праўдзе ўсіх сабрацца ў адно, дзеля служэння адзін аднаму ў бяскарысным і ўсеабдымным каханні. Ці аддацца д’яблу, які ёсць абсалютнае зло, той, хто падзяляе і пануе на бясконцай ілжы, насычаючы юрлівасцю цела, забіваючы тых, хто гэта спажывае, назаўжды.

Катэхезацыя — гэта бясконцае вучэнне пра адказнасць і сумленне. Навука натхнёная, адданая з Любоўю, праз Веру, з дапамогай Надзеі і асвечаная Духам Святым. Яна на карысць усім — і дзецям, і дарослым. І ўчора, і сёння, і заўтра. Яна не дзеля чагосьці, яна дзеля ўсяго. Ці актуальна людзям у Маці-Беларусі спажываць катэхезу? — Канешне так, не толькі актуальна, але і неабходна! Наша грамадства хворае, і, на жаль, лекі, якія дапамогуць народу перамагчы хваробу, знаходзяцца не ў сучаснай аптэцы. Яны ў бясконцай і ўсеагульнай катэхезацыі кожнага грамадзяніна, чалавека, беларуса. Катэхеза дапамагае нам, грэшным, адчуць подых Бога, структураваць атрыманыя веды дзеля набыцця вечных багаццяў. У першую чаргу трэба казаць пра культуру нацыі — маецца на ўвазе ўнутранае, духоўнае ўзрастанне. Гэта пытанне №1 на сённяшні час: нам трэба ўсім узрастаць ментальна і інтэлектуальна. Усім разам узнімаць на прыступак вышэй маральнае аблічча грамадства праз добрую катэхезу, якая адчыняе праз Слова вочы сляпым і вядзе да збаўлення нас, грэшнікаў, праз карыснае і ўсеабдымнае навучанне.

Катэхеза натхняе да адказнасці, развівае ўнутраную свабоду, накіроўвае розум у струмень добрых адносін. Трэба разумець, што катэхеза з дапамогай адданых Пану вернікаў павінна быць паўсюднай і штогадзіннай, у розных месцах нашага існавання. А заахвоціць слухача трэба ўласным прыкладам — прыкладам чалавека, які нясе святло ў цемру, каб той, хто слухае, стаў таксама катэхетам, перадаючы веды наступным пакаленням. Катэхеза — гэта пра каханне, дабрадзейнасць, чыстыя адносіны паміж людзьмі, пра адказнасць чалавека. Добрая катэхеза, як формула да рашэння галоўнай задачы жыцця, вядзе да збаўлення. Катэхізацыя кожнага вядзе да еднасці людзей добрай волі, што дае магчымасць больш дынамічна развівацца соцыуму ў цэлым і ўтрымліваць грамадства на шляху евангелізацыі, каб ахвяра Хрыста не загінула ў нашых сэрцах, а жыла вечна. Амэн.

Хто такі каталік?

Кажуць, што гэта нейкі дзіўны чалавек… Насамрэч, каталік — гэта той, хто верыць у жыццё пасля смерці і ўпэўнены, што яго несмяротная душа, пасля смерці цела, патрапіць на Божы суд. Устае пытанне: у якім стане будзе душа ў вырашальны час? Ці жыў чалавек па-каталіцку, захоўваючы запаведзі, пакінутыя людзям Богам? Будучы выхаваным па-каталіцку, душа чалавека ўзбагачаецца ўсімі неабходнымі дабротамі і ласкамі дзеля выратавання душы, чалавек умацаваны верай і з чыстым сэрцам, у поўнай пакоры перад Усявышнім, у спакоі, гатовы сустрэцца з вечнасцю.

Цікавае і ў той жа час адказнае пытанне: “Як выхаваць дзіця па-каталіцку?” Зразумела, што прыклад бацькоў у выхаванні дзіцяці па-каталіцку з’яўляецца галоўным і неабходным для развіцця ўнутраннага станаўлення дзіцяці. А момант хросту — гэта пачатак росту і вялікай працы — шматграннай, адказнай, цяжкай, але такой добрай і прыемнай працы. Калі мы кажам: “Не любі Хрыста без Крыжа, не любі Крыж без Хрыста…”, мы, такім чынам, бярэм на сябе абавязацельства не падвесці Стварыцеля ўсяго з нічога праз вучэнне дзіцяці Бога — Хрыста. Не падвесці Тога, Хто даручыў новае жыццё бацькам немаўля.

Тут трэба ўбачыць і палюбіць усім сэрцам Марыю і Юзафа — бацькоў Езуса, якія разумелі, што галоўнае — гэта клопат аб духоўным дабрабыце дзіцяці. Трэба адчуць іх бясконцую любоў у цярпенні і павазе адзін да аднаго, каб перанесці гэта адчуванне ў сучасны свет, праяўляючы разважлівасць у выхаванні дзіцяці ў гэтым адчужаным ад Бога свеце. Трэба размаўляць з сынам ці дачкой на мове Ўсемагутнага, чытаць Слова Божае разам з дзіцем, дзе б і пры якіх абставінах мы не былі. Шукайце адказы на пытанні і ідзіце за руку разам, бясконца падтрымліваючы адзін аднаго і заахвочваючы разважаць над Святым Пісаннем, такім чынам, даючы магчымасць развівацца на карысць узрастанню душы.

Адным з намаганняў бацькоў у выхаванні сапраўднага хрысцьяніна з’яўляецца сумесны паход з дзіцём у Храм — тое месца, дзе дзверы заўсёды адчынены, і ўсіх чакае Збаўца Сусвету, асабліва тых, каму патрэбна дапамога. Няхай гэта будзе катэхеза, штонядзельная абавязковая Імша, дапамога пры алтары пробашчу або ўдзел у якой-небудзь ініцыятыве на падтрымку Касцёла — усё гэта дасць магчымасць дзіцяці атрымаць Божае настаўленне і духоўнае падмацаванне.
Але галоўнае ў выхаванні дзіцяці па-каталіцку — гэта сувязь паміж самімі бацькамі ў коле сям’і, добры ўзор чыстых адносін, які ўбярэ з малаком маці немаўля, дзе няма месца бруду і зману. Дзе бясконцая падтрымка адзін аднаго ламае любыя перашкоды на шляху да збаўлення. Дзе адказнасць, дасканаласць і дысцыпліна не проста словы, якія ператвараюцца ў пусты гук, а пастаянная дзейсная справа праз практыкаванне і выкананне Божых запаведзяў. Дзе малітва, пост і міласціня займаюць асаблівае месца. Сям’я, дзе Вера, Надзея і Любоў праз пакаянне і паяднанне цэментуюць адносіны блізкіх.

Трэба разумець, што гэта ўзаемавыгадная дамова для ўсіх членаў сям’і. Праз развіццё дзіцяткі таксама не іржавеюць адносіны бацькоў, так як яны — прыклад для росту, а не падзення самага дарагога, што ў іх ёсць — іх адлюстравання! І калі яны ішлі па жыцці з добрым намерам, былі той самай хрысціянскай сям’ёй, паклікаўшы дзіця на гэты свет, каб жыць па-каталіцку, то іх адлюстраванне будзе абавязкова яшчэ больш добрасумленным, адказным і дзейсным. Амэн.

(З Вамі разам разважаў вернік Ян Сіні)